Χθες το βράδυ ήρθε στο εστιατόριο κάποιος να φάει. Και με έκανε να σκεφτώ πως κι οι γευσιγνώστες ως ομάδα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.

Είχες πει ότι δεν θα φας πολύ, κι όμως παρασύρθηκες για άλλη μια χρονιά. Το εορταστικό τραπέζι του Πάσχα ήταν γευστικότατο αλλά μάλλον κάπως βαρύ για το στομάχι σου.

Όσοι έχουν επισκεφτεί και ζήσει για λίγες μέρες σε μοναστήρι ξέρουν καλά πόσο μεγάλη αξία αλλά και εξαίσια γεύση έχει η μοναστηριακή κουζίνα.

Πολλοί από εμάς, αποφασίζουμε να νηστέψουμε μόνο τη Μεγάλη Βδομάδα- κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να τρώνε κανονικά κρέας, και δικαίωμα του καθενός να βιώσει με τον δικό του τρόπο τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Εκεί που πας να κάνεις την ανατροπή και να βάλεις στη ζωή σου τα φρούτα και τα λαχανικά, στα οποία βασίζεται εξάλλου η μεσογειακή διατροφή αλλά και το μυστικό της υγείας, βγαίνει μια λίστα και το μετανιώνεις στη στιγμή.

Μερικές φορές ντρέπομαι για τα καμώματα κάποιων «συναδέλφων» μου. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργείς το εστιατόριο ή την ταβέρνα σου υιοθετώντας διαφορετική συμπεριφορά για τον κάθε πελάτη σου, ανάλογα πως τον «κόβεις», πόσο σπουδαίο τον θεωρείς ή ανάλογα με το «κουστουμάκι» που θέλεις να του κόψεις, τι […]